Ανάσταση

Μέγα Σάββατο σήμερα, «τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ, Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος». Ξαναδιαβάζω ένα ιδιαίτερα επίκαιρο κείμενο του Αγίου Σωφρονίου του Essex (από το βιβλίο του ‘Το μυστήριο της Χριστιανικής ζωής’, σελ. 264-265):

     «Η ουσία της απογνώσεως είναι η απιστία στην Ανάσταση… Απορρίπτοντας την πίστη στην Ανάσταση, ο άνθρωπος καταδικάζει τον εαυτό του στον θάνατο. Και η αυτοκαταδίκη αυτή είναι η πραγματική φύση της απογνώσεως. Δεν είναι καθόλου εκπληκτικό ότι ολόκληρος ο κόσμος τώρα βυθίζεται διαρκώς βαθύτερα στην απόγνωση.

     Στην απόγνωσή τους οι άνθρωποι αναζητούν απολαύσεις οποιασδήποτε αξίας, μέχρι και αδελφοκτόνους πολέμους. Έτσι η ανθρωπότητα βαδίζει προς την αυτοκαταστροφή. Η διαφύλαξη των εντολών του Χριστού οδηγεί στην αποκατάσταση του πρωτόκτιστου κάλλους του ανθρώπου. Όταν αυτό αποκατασταθεί, μεταμορφώνει και όλο τον υπόλοιπο κόσμο, όλη την κτίση που υποτάχθηκε στη ματαιότητα».

     Έχουμε ξαναγράψει ότι το λάθος ημών των ανθρώπων είναι ότι πιστεύουμε ότι μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα του κόσμου μόνο με τις δικές μας δυνάμεις και προσπάθειες. Έτσι, κάθε τόσο επινοούμε ‘συνταγές’ και ‘προγράμματα’ που, όσο καλά σχεδιασμένα κι αν είναι, ακόμη κι αν γίνουν αποδεκτά από όλους τους εμπλεκομένους, είναι καταδικασμένα να αποτύχουν, εφόσον συνεχίζουμε να ζούμε χωρίς το απαραίτητο συστατικό της πίστης στον Θεό και την Ανάσταση.

     Καλή Ανάσταση λοιπόν!

Παραγραφή

Εξανίσταται κανείς διαβάζοντας για το ενδεχόμενο παραγραφής των αδικημάτων που σχετίζονται με την φονική πυρκαγιά του 2018 στο Μάτι της Αττικής με τους 104 νεκρούς και τις τεράστιες καταστροφές. Νομικός δεν είμαι, αλλά θεωρώ ότι η έννοια της παραγραφής έχει ‘ξεχειλώσει’ πέρα από τα λογικά όρια. Μπορώ να σκεφθώ την παραγραφή αν μια παράνομη πράξη έχει τελεσθεί πριν 15-20 χρόνια και βρίσκουμε τους ενόχους με τόση καθυστέρηση. Όταν όμως ένα αδίκημα, και μάλιστα σοβαρό, με γνωστούς κατηγορουμένους βρίσκεται σε διαδικασία εκδίκασης, δεν εννοώ πώς από τη μία μέρα στην άλλη μπορεί να ακυρωθεί όλη αυτή η πορεία. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη τα γνωστά δικανικά τεχνάσματα με σκόπιμες αναβολές και άλλες κωλυσιεργίες και παρελκυστικές τακτικές από όσους έχουν άνομο συμφέρον να μην ολοκληρωθεί μια δίκη, καταλαβαίνουμε ότι η παραγραφή γίνεται ένα θεσμοθετημένο άσυλο όπου προσπαθούν να καταφύγουν όσοι θέλουν να γλιτώσουν από τις συνέπειες των πράξεων ή των παραλείψεών τους. Μήπως είναι καιρός να ‘στενέψει’ η ερμηνεία του όρου ώστε να αποδίδεται δικαιοσύνη χωρίς ημερομηνία λήξεως;

 

Κοίμησις

Όπως πληροφορήθηκα από δημοσίευμα στο ‘Βήμα Ορθοδοξίας’, εκοιμήθη σήμερα ο π. Κωνσταντίνος Καλλιανός, σεβάσμιος ιερέας στη Σκόπελο. Είχαμε γνωρισθεί διαδικτυακά και ήταν τακτικός αναγνώστης και περιστασιακός σχολιαστής στο ιστολόγιο. Αλληλογραφούσαμε με διάφορες ευκαιρίες, δεν παρέλειπε να στέλνει ευχές στις διάφορες εορτές, συνήθως συνοδευόμενες από φωτογραφικά στιγμιότυπα του νησιού. Πριν μερικά χρόνια, με την ευκαιρία μιας προσκυνηματικής εκδρομής εκεί, συναντηθήκαμε και δια ζώσης και μας ξενάγησε. Έτρεφε μεγάλη εκτίμηση τόσο για τον αείμνηστο π. Συμεών Κραγιόπουλο όσο και για τον πατέρα μου, για το λειτουργικό του έργο. Ευχόμαστε να συλλειτουργεί πλέον μαζί τους «εις το άνω θυσιαστήριον».